MIEDNICA I STAWY KRZYŻOWO BIODROWE W chiropraktyce oraz terapii manualnej miednica daje możliwości silnego oddziaływania na organizm. Stanowi również miejsce częstego występowania dolegliwości. Dolegliwości w obrębie miednicy mogą mieć charakter miejscowy, objawiający się bólem, uczuciem sztywności, miejscowym kłuciem lub pieczeniem. Bardzo często problemy z ustawieniem miednicy wpływają na cały aparat ruchu, objawiając się w miejscach odległych takich jak kolana, stopy czy stawy kręgosłupa szyjnego. Często przy braku poprawy w terapii innych części ciała: szyja, kolano, bark, stopa odblokowanie i normalizacja miednicy pozwala na uporanie się z często odległym problemem. Kość krzyżowa będąca centralna częścią pierścienia miednicy spełniają szczególna role.
Miednica to zamknięty krąg kostny, utworzony przez kość krzyżową, kość guziczną, dwie kości miedniczne. Elementy kostne połączone są ze sobą za pomocą struktur stawowych. Stawy miednicy to: dwa stawy krzyżowo-biodrowe, staw krzyżowo-guziczny, spojenie łonowe. Połączenia stawowe miednicy są w mocny sposób stabilizowane więzadłami oraz mocnymi mięśniami je otaczającymi. Mimo mocnego dopasowania, stawy krzyżowo biodrowe oraz staw krzyżowo-guziczny i spojenie łonowe to połączenia ruchome. Miednica jako mechanizm ma za zadanie przenoszenie, amortyzowanie i przetwarzanie energii wytwarzanej przez kończyny dolne w czasie aktywności. Spełnia rolę podstawy dla pracy kręgosłupa lędźwiowego. Stanowi również ochronę dla narządów położonych w jej obrębie.
Staw krzyżowo-biodrowy stanowi połączenie kończy dolnej z kręgosłupem, poprzez połączenie kości krzyżowej z kością biodrową. Jest to połączenie ruchome. W stawie krzyżowo biodrowym zachodzi rotacja przednia, oraz rotacja tylna talerza biodrowego względem kości krzyżowej. Jest to niezbędny ruch dla prawidłowego ergonomicznego chodzenia, biegania i innych akcji ruchowych. Pozwala na zmniejszenie amortyzacje obciążeń mechanicznych wytwarzanych podczas chodzenia, biegania skakania. Zaburzenia mechanizmu amortyzacji często odbija się na szybszych zużywaniu sąsiednich stawów które muszą przejmować większe siły nacisku(biodro, kolano, kręgosłup).
W trakcie ruchu rotacji tylnej dochodzi do pozornego skracania kończyny dolnej. Sytuacja odwrotna zachodzi podczas ruchu rotacji przedniej, pozorne wydłużenie kończyny dolnej. Naprzemienne, cykliczne ruchy przodopochylenia(rotacja przednia) i tyłopochylenia(rotacja tylna) talerzy biodrowych mają krytyczne znaczenie dla ergonomii chodu, biegania, wchodzenia po schodach. W przypadku gdy obie kończyny dolne są ustabilizowane (stoją na podłożu), talerze biodrowe nie wykonują rotacji. W takim przypadku przy zginaniu lub prostowaniu kręgosłupa dochodzi do ruchów kości krzyżowej. Kość krzyżowa wklinowana pomiędzy dwie kości miedniczne wykonuje ruchy nutacji – przodopochylenie, i kontrnutacji – tyłopochylenie, w połączeniach krzyżowo biodrowych. Ruch nutacji i kontrnutacji ma duże znaczenie dla amortyzowania obciążeń przenoszonych na kręgi i dyski kręgosłupa lędźwiowego. W przypadku patologicznego zablokowania ruchu talerz biodrowy zostaje zatrzymany w skrajnym położeniu, dochodzi wówczas do powstania pozornej nierówności kończyn dolnych. Jest to sytuacja mająca wpływ na cały aparat ruchowy człowieka. Dochodzi do zmiany i załamania osi ruchowych dla kręgosłupa, bioder, stawów kolanowych. Błędnemu obciążeniu zostaje poddany kręgosłup w całości aż do połączenia szczytowo potylicznego.
Objawem dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego jest ból występujący w dolnej części pleców i okolicy pośladkowej. Jest to ból określany przez pacjentów jako głęboki, mocny, często z uczuciem rwania i kłucia w miejscu przebiegu stawu ” wrażenie wbijania noża w pośladek”. Ból również może promieniować do pachwiny oraz biodra, dlatego często jest mylnie przyjmowany jako schorzenie biodra. Ból ze stawu krzyżowo-biodrowego często jest rzutowany do kończyny dolnej. W sporej części przypadków jest diagnozowany i leczony bezskutecznie jako „rwa kulszowa”. Rwa kulszowa ma podobną topografię bólową do bólu stawu k-b, najważniejszą różnica pozwalając na odróżnienie tych dwóch patologii jest charakter bólu oraz objaw lasequ’a. Staw krzyw-biodrowy nie powoduje mrowienia w nodze, ani nie powoduje bólu przy teście lasequ'(więcej o rwie kulszowej:rwa kulszowa). Ból kończyny dolnej powodowany patologią stawu krzyżowo-biodrowego określany jest jako głęboki ból kostny (’boli mnie cała kość’) dochodzący swoim obszarem w okolice kolana, oraz czasami łydki. Ból nasila się w czasie wchodzenia po schodach, podczas wchodzenia pod górę. Kolejnym czynnikiem wpływającym na nasilenie objawów jest obracanie się z boku na bok, długotrwałe leżenie na jednym boku, szybkie przechodzenie z pozycji siedzącej do stojącej.
Mechaniczne załamanie osi ruchowych dla kręgosłupa i kończyn. W przypadku wystąpienia pozornej nierówności kończyn dolnych, dochodzi do przechylenia kości krzyżowej. Kość krzyżowa dla odpowiedniego podpierania i ruchu kręgosłupa powinna być ustawiona równolegle w stosunku do podłoża. W przypadku jej przechylenia dochodzi do wytworzenia patologicznego napięcia dla dysków międzykręgowych, więzadeł oraz mięśni otaczających kręgosłup. Zmiany te przemieszczają się poprzez kolejne partie kręgosłupa w kierunku połączenia szczytowo potylicznego (połączenie pomiędzy czaszką a pierwszym kręgiem szyjnym), powodując powstawanie wad postawy oraz bólu w kręgosłupie lędźwiowym, piersiowym i szyjnym. Równocześnie zaburzona zostaje praca kończyny po stronie zablokowania, traci ona możliwość amortyzacji i zaczyna pracować w nieefektywny sposób.
Początkowo zablokowanie prawidłowego ustawienia kości biodrowych oraz kości krzyżowej może przebiegać bez bólowo. Po okresie utajenia (może on trwać kilka dni lub tygodni u dorosłych, a nawet całe lata szczególnie w przypadku młodzieży oraz dzieci), zaczynają się pojawiać pierwsze objawy bólowe. Początkowo objawy występują po przepracowaniu, po mocnym oziębieniu ciała, po wykonywaniu ćwiczeń lub w czasie wzmożonego napięcia emocjonalnego. Po pewnym czasie objawy ustępują samoistnie. Kolejnym etapem postępowania zmian jest coraz częstsze pojawianie się bólu, który nie ustępuje. W końcowym etapie utrwalenia patologicznych wzorców dochodzi do bolesności stałej nieprzemijającej obejmującej swoim zasięgiem okolice miednicy i kończyny dolne. Dla powodzenia terapii zaburzeń funkcjonowania aparatu ruchowego człowieka spore znaczenie ma czas podjęcia terapii. Szybciej i bardziej sprawnie przebiega terapia osób które cierpią na dolegliwości bólowe przez czas krótszy niż miesiąc. Im dłuższy czas utrzymywania się dolegliwości bólowych tym trudniejsza terapia, wymagające większej ilości wizyt. Najlepszym rozwiązaniem jest podjęcie terapii gdy zauważamy już pierwsze dziwne objawy, poprzez które nasze ciało zaczyna nas informować o tym, że dzieje się coś złego.
Poniżej opisane jest kilka charakterystycznych zachowani ciała które mogą wskazywać ze doszło do zaburzenia pracy miednicy oraz do zmiany osi działania dla kręgosłupa i kończyn dolnych. Nierówna długość kończyn. Zablokowanie stawu krzyżowo-biodrowego powoduje powstawanie nierównej długości kończyn dolnych. Pacjenci opisują to jako uczucie ”brakowania” części nogi. Można również zaobserwować szybsze wycieranie się mankietu spodni po stronie kończyny dłuższej. Ponadto kończyna dłuższa częściej zahacza o podłoże podczas chodzenia czy biegania. Bardzo łatwo dokonać pomiaru orientacyjnego długości poprzez położenie się na brzuchu z czołem opartym na podłożu. W takim ustawieniu pięty powinny znajdować się w jednej linii. W przypadku skrócenia kończyny jedna pięta jest bliżej środka ciała (jak na rysunku poniżej, w tym przypadku skróceniu uległa kończyna prawa). Dziwne zachowanie stóp. W przypadku patologicznego zablokowania stawu krzyżowego dochodzi do wzmożonej aktywności mięśni okolicy miednicy i biodra. Najczęściej doprowadza to do przykurczu biodra w rotacji zewnętrznej. łatwo zaobserwować to w pozycji leżenia tyłem, jedna kończyna ” ucieka” bardziej na zewnątrz. Zaburzanie symetrii ciała, szczególnie widoczne jest to w kształcie trójkątów talii, jeden staje się spłycony, drugi bardziej zarysowany. Często obniżeniu ulega również ramię po stronie zablokowania.
Terapia miednicy jest jednym z najczęściej opisywanym zabiegiem w terapii manualnej. Powstało kilkadziesiąt modeli i szkół terapeutycznych, każda z nich posiada swój własny sposób na korekcję wadliwego ustawienia. W gabinecie Renova wykonuję ręczną terapię według modelu W. P. Ackermanna. Polega ona na ręcznym przywróceniu prawidłowego ustawienia struktur stawowych. Uzyskuje się to poprzez odpowiednią manipulację(nastawienie) stawów krzyżowo-biodrowych oraz spojenia łownego. Wraz z terapią samej miednicy wykonuję korekcję struktur mających bezpośredni i pośredni wpływ na ustawienie i utrzymanie właściwej symetrii. Główne z nich to struktury stopy, kolana oraz kręgosłupa piersiowego i szyjnego. Połączenie tego podejścia z technikami tkanek miękkich (mięśnie, więzadła) pozwala na kompleksową terapię zaburzeń miednicy.
Artykuł okazał się pomocny?? Polub stronę na Facebooku https://www.facebook.com/GabinetRenova lub dodaj opinię w Google klik!