Patologia stawowa w obrębie miednicy (zablokowania stawów krzyżowo-biodrowych) często prowadzi do powstawania tzw. zespołu mięśnia gruszkowatego. Jest to patologia z rodziny zespołów uciskowych nerwów, w tym wypadku nerwu kulszowego. Nerw kulszowy jest największym nerwem ludzkiego organizmu, grubością dorównuje rozmiarom kciuka. Stanowi gałąź końcową splotu krzyżowego. W skład nerwu kulszowego wchodzą włókna segmentów od L4 do S3. Nerw kulszowy wychodzi z miednicy poprzez otwór kulszowy większy, pod mięśniem gruszkowatym, bezpośrednio na kości kulszowej. W wypadku patologicznego napięcia mięśnia dochodzi do ucisku nerwu w miejscu jego wyjścia z pod mięśnia gruszkowatego (w niektórych przypadkach, nerw kulszowy przebija mięsień gruszkowaty przechodząc przez jego środek).
Chroniczne, długotrwale uciskanie nerwu powoduje powstawanie rwy kulszowej. Objawia się mocnym bólem, uczuciem drętwienia kończyny dolnej, zaczynającym się w okolicy pośladka biegnącym po tylnej stronie kończyny aż do stopy. Nasila się podczas wchodzenia po schodach, po mocnym przewianiu okolicy pośladkowej. Ucisk nerwu kulszowego w okolicy mięśnia gruszkowatego często jest pomijany i błędnie uznawany za dyskopatie kręgosłupa lędźwiowego.
Terapia tej dolegliwości opiera się na ręcznych zabiegach normalizujące napięcie i długość mięśnia gruszkowatego. Bardzo pomocne jest w tym głęboki masaż uciskowy, poizometryczna relaksacja mięśni oraz stretching. Aby poprawa była pełna należy doprowadzić do powrotu prawidłowego ustawienia elementów kostnych miednicy poprzez jej terapię. Aby dać „oddech” dla nerwu kulszowego wykorzystujemy techniki neuromobilizację – są to techniki prowadzone poprzez kończynę dolną pozwalające na uwolnienie nerwu w miejscu ucisku. Zaletą Neuromobilizacje jest możliwość „pracy z daleka” od miejsca uciśniecie nerwu, pozwala to na unikanie wzmożonych reakcji bólowych jaki towarzyszą opracowywaniu miejsce w którym doszło do powstania patologii.